Een golf van kuitblessures treft de NBA, waardoor belangrijke spelers als Victor Wembanyama en Ja Morant naast een aantal anderen buitenspel worden gezet. Dit is niet alleen maar pech; het is een trend die een fundamentele verschuiving weerspiegelt in het spel en de manier waarop spelers worden ontwikkeld – en het wordt steeds duurder voor teams.
Het stijgende aantal blessures
De NBA ziet dit seizoen een aanzienlijke stijging in het aantal spelersblessures. De beschikbaarheid van sterspelers is gedaald van 87,2% in het seizoen 2023-2024 naar een zorgwekkende 67,6% nu. Dit betekent dat teams vaker belangrijke spelers missen: ongeveer één op de drie wedstrijden. Kuitverrekkingen zijn een prominente factor, maar niet de enige. Jayson Tatum en Tyrese Haliburton hadden vorig seizoen last van achillespeesscheuren, beide veroorzaakt door de belasting van de kuitspieren.
De moderne NBA: snelheid, ruimte en stress
De oorzaak van het probleem is niet willekeurig. De NBA van vandaag is sneller, meer verspreid en leunt zwaar op driepuntsschieten. Spelers bestrijken meer terrein met hogere snelheden dan ooit tevoren (gemiddeld 7,43 km per uur en 55 km per spel). Volgens Golden State Warriors-coach Steve Kerr: “Iedereen begrijpt dat het gemakkelijker is om te scoren als je de tegenstander op de vloer verslaat… maar als iedereen dat doet, zijn de wedstrijden veel sneller.”
Deze toegenomen vraag legt een enorme druk op de kuitspieren, die samentrekken bij elke stap, sprong en snee. Plantairflexie – de handeling waarbij je je voet naar beneden richt – is in het moderne spel constant, waardoor het risico toeneemt.
Veranderende spelersrollen en vroege specialisatie
Traditionele basketbalposities vervagen. Van centra en power forwards wordt nu verwacht dat ze de bal hanteren en van grote afstand schieten, wat meer behendigheid en beweging van grotere lichamen vereist. Wembanyama, een centrum van 1,80 meter, heeft gemiddeld bijna vijf driepuntspogingen per wedstrijd, wat deze verandering belichaamt. Dit legt meer druk op de kuitspieren omdat zwaardere spelers bewegen als kleinere, snellere spelers.
Het probleem begint zelfs al eerder: jonge spelers worden op jongere leeftijd gedwongen een gespecialiseerde basketbaltraining te volgen, wat ten koste gaat van een goed afgeronde fysieke ontwikkeling. Het vroegtijdig aanmoedigen van diverse atletische activiteiten kan later overbelastingsblessures helpen voorkomen.
Schoenen en datalacunes
De sneakertechnologie is ook geëvolueerd, waarbij spelers kiezen voor lage sneakers voor meer enkelflexibiliteit. Hoewel dit de beweging kan bevorderen, kan het ook het risico op kuitverrekkingen vergroten. Er is meer onderzoek nodig om de impact van schoenontwerp op het aantal blessures te beoordelen.
Het eindresultaat
De NBA wordt geconfronteerd met een ernstig blessureprobleem, veroorzaakt door de evolutie van het spel. Om dit aan te pakken zijn meer gedetailleerde gegevensverzameling, verbeterde conditioneringsprogramma’s en een herevaluatie nodig van hoe spelers zich ontwikkelen van jeugd tot professioneel niveau. Als je dit probleem negeert, riskeer je dat toptalent verder buitenspel wordt gezet en dat de concurrentiekracht van de competitie wordt aangetast.
